top of page

Ook ‘in vredestijd’ contact hebben met burgers is kenmerkend voor de Nederlandse politie. Met de toename van complexe ondermijnende criminaliteit wordt deze houding steeds belangrijker. Want, bepleiten gezagsdragers, alleen in samenwerking met de samenleving kunnen we vat krijgen op deze vorm van criminaliteit.

 

Wil je zien hoe leuk en waardevol het kan zijn om met social designers te werken?

Of kun je de duo's helpen om hun plannen in de praktijk te implementeren?

​

Van 19 oktober t/m 27 oktober zijn onder andere de politie en de duo's met hun vraagstuk te vinden op de Dutch Design Week

in Eindhoven bij de World Design Embassies op het Ketelplein 1.

​

Zie hier wat er gaande is op de Dutch Design Week

Wij slikken het niet meer

​

‘De ‘shit’ van criminaliteit rond drugsproductie en -handel op moeten ruimen, terwijl het gebruik van diezelfde drugs volkomen geaccepteerd is. Er is een groeiende beweging onder politieagenten die hier de buik vol van hebben. Dat standpunt dragen ze uit via publieksacties. Daarbij confronteren ze het Nederlandse (uitgaans)publiek met de eigen rol in de drugsketen. Dit is er een van. Via een Virtual Reality-bril bent u getuige van een plaats delict: een recent gevonden drugslab. En dan wordt u voor de keus gesteld: kop in het zand steken of…de confrontatie aangaan?

​

Politieagenten Gregory Smit, Kirsten Hehemann, Sofie en Teun-Pieter de Snoo.

Waargebeurde verhalen

​

Ontroerend mooie ontmoetingen tussen politie en burger, ze zijn talloos. En het vertellen waard, vindt een team van politieagenten. Samen met de bezoekers werken ze aan een collectie. Dat is in zichzelf al een bijzondere, nieuwe vorm van interactie tussen burgers en politiemensen. Bovendien leert het hen wat bezoekers als betekenisvolle interactie beschouwen. Wie weet waar de verzameling in de toekomst tot uitgroeit? Een boek? Een museum? Een collectief geheugen van de relatie tussen de politie en het Nederlandse volk? Voor nu staan ze op een gebruiksvoorwerp dat de politiepraktijk typeert: de koffiebekertjes waaruit je koffie drinkt als je samen praat.

​

Politieagenten Bianca Heuser, Joren Polhuijs, Marcel Schra, Roel Konings, Yvonne Huizing, Nienke Westen

Transparante Assistent

​

Met zijn social posts toont ‘digitaal wijkagent’ Dirk-Jan Grootenboer (hij werkt ook offline) hoe hij als mens en als politieagent naar de wereld kijkt. Zo hoopt hij het contact tussen burger en politie te versterken en te verdiepen. Soms stuit hij op de grenzen van social media. Is het beeld dat hij schetst niet te oppervlakkig? Moet hij als #twittercop niet nog wat meer op z’n smartphone bezig zijn?

​

Deze app voor een augmented reality-bril helpt hem de juiste inhoud op het juiste moment te posten. Dat daarvoor stuurt de app heldere flowcharts, transparante suggesties en tips.

​

Social designer Sander Veenhof en digitaal wijkagent Dirk-Jan Grootenboer

Onzichtbare verhalen

​

Wijkagenten Ingrid en Anne-Mieke zien veel jongeren die grote last hebben van de druk om te moeten presteren. Ouders, school en vrienden vragen vaak te veel van hen. Social designer Floor leerde hen Stadsluisteraar te worden. Door de stad in te gaan en gewoon als mensen belangstelling voor elkaar te hebben, hoorden ze de onzichtbare verhalen van de stad. Een heel simpele en tegelijk heel lastige strategie; agenten en jongeren waren dit niet van elkaar gewend. Ingrid en Anne-Mieke pleiten ervoor dat meer wijkagenten Stadsluisteraar worden, en hen te koppelen aan het netwerk van ‘Stadsmakers’.

​

Wijkagent Ingrid Beemsterboer, Wijkagent Anne-Mieke Does, social designer Floor Ziegler, Straatmuzikant Simon.

Heilige boontjes

​

Politieagent Marco en jongerenwerker Rodney bedachten dat re-integratie anders, duurzaam en vooral leuker zou kunnen. Met koffie. Onder de naam ‘Heilige Boontjes’ openden ze in Rotterdam in 2015 een koffiewinkel, gevolgd door een grand café. Hier werken jongeren die vanwege hun criminele verleden moeilijker toegang krijgen tot de arbeidsmarkt, als barista, koffiebrander of in de keuken. Binnen Heilige Boontjes worden straatwaarden en normen omgebogen zodat zij op een nuttige en wenselijke manier aansluiten op de maatschappelijke norm. Heilige Boontjes heeft in haar bestaan 52 jongeren duurzaam gere-integreerd waarvan vijftien een vaste baan hebben in het bedrijf.

​

Politieagent Marco den Dunnen en jongerenwerker Rodney van den Hengel

HEDONE

​

In streetfashion dealen in plaats van drugs. Een idee dat ontstond bij politieman Marco den Dunnen. Met HEDONE biedt hij jongeren die de verkoop van drugs als enige kans zien op inkomen en succes een alternatief product. Eén waar op geen enkele manier bloed aan kleeft, en met een marketingstrategie waar ze goed bekend mee zijn: die van de drugsverkoop op straat. HEDONE is uitgegroeid tot een serieus kledingmerk. Deze sociale onderneming wordt gelanceerd tijdens de Dutch Design Week. Daarna wordt HEDONE verder uitgebouwd om jongeren met een verhoogd risico om in de drugscriminaliteit te komen, werk als dealer, producent, ontwerper en uiteindelijk ondernemer te bieden.  Meer weten? Meld je aan voor de presentatie van Marco den Dunnen op woensdag 23 oktober.

​

Politieagent Marco den Dunnen, mode experts Chris Grit en Niem Tewarie, ondernemer Jip Pulles en brand activism bureau Friends for Brands.

De Bijsluiter

​

Contact ‘in vredestijd’ tussen burger en politie is een belangrijk medicijn voor een veilige samenleving, vindt wijkagent Joost-Jelmer. Helaas zijn er burgers die vergeten worden. Als de politie wél een keer aan hun deur staat, zijn ze soms dagen van slag, merkt hij. Je zou als agent van burgers zelf willen horen wanneer en hoe de politie het beste met ze om kan gaan. Daarom ontwikkelde hij met social designer Lucy de bijsluiter. Joost-Jelmer: “Het liefst zou ik van iedereen in mijn wijk een bijsluiter ontvangen. Dan kan ik echt van betekenis zijn.”

​

Agent Joost-Jelmer Kasper en social designer Lucy van Dorst

De Goedkeuring

​

Goedkeuringen in plaats van bekeuringen. Politieagenten in Nijmegen schreven ze uit als ze burgers op heterdaad betrapten op goed gedrag. Bijvoorbeeld als die een melding deden. Altijd met een toelichting. “Goed voor de vertrouwensrelatie en mensen zien dat het effect heeft”, bijvoorbeeld. Een omslag van bekeuring naar goedkeuring nodigt agenten en burgers uit zich te laten verrassen door positief alledaags gedrag. En om een collectie van goed gedrag, los van het wetboek, aan te leggen. Wat vinden we prijzenswaardig en waarom? Hoe signaleren we goed gedrag? Wat zou een passende beloning hiervoor zijn? En wat doe je als mensen recidiveren?

​

Agent William Nijland en social designer Anne-Deborah Bakker

Agent bijt hond & andere onverwachte manieren van contact

​

Wijkagenten en bewoners zijn het er over eens: het vergroten van (het gevoel van) veiligheid in de buurt moet je met elkaar doen. Maar hoe leg je contact met de ander? En hoe inventariseer je de kansen van de wijk en haar bewoners? Manon en Wilco legden een collectie aan van onverwachte manieren voor wijkagenten om in contact te komen met bewoners. Het boek ‘Agent bijt hond’ laat zien welke kansen verschillende ontmoetingen bieden. Helpt u hen mee deze collectie uit te breiden?

 

Agent Wilco Berenschot & Social designer Manon van Hoeckel

ADO – Alternatieve Doeltreffende Oplossing

​

Is er een probleem in een wijk? Dan komen wijkagenten samen met betrokkenen (buurtbewoners, woningbouw, ondernemers en gemeente bijvoorbeeld) vaak tot een goede oplossing. Meestal kan de wijkagent daarbij helpen. Maar als de oplossing vergt dat de agent zich bezighoudt met zaken die niet tot zijn reguliere takenpakket horen, houdt het op. Terwijl het idee op de lange termijn soms juist politiecapaciteit bespaart. Daarvoor is de ADO bedacht. De Alternatieve Doeltreffende Oplossing is een nieuwe bevoegdheid van de wijkagent. Die stelt de wijkagent in staat tijd te besteden aan het oplossen van een probleem en daarbij andere acties uit te voeren dan gebruikelijk.

Wijkagent Surreya Accar met social designers Joris Jansen en Sascha Landshoff van Studio Ultra Ultra

Beleidsvandalisme

De waarde van het werk dat welzijnswerk doen laat zich lastig vertalen naar resultaten en oplossingen. Maar beleidsmakers vragen daar wel om. Dat merkt wijkagent Luuk als hij de professionals in het buurthuis van de Eindhovense wijk Vaartbroek betrokken en deskundig hun werk ziet doen. Luuk pleit er daarom voor om welzijnswerkers ruim baan te geven om wijkbewoners te begeleiden die op of zelfs buiten de rand van de samenleving balanceren. Ook al vragen veel alleenstaande moeders en jongeren zelf niet om hulp. Als hen dit soort ondersteuning wordt afgenomen, zou Luuk dat beleidsvandalisme vinden.

 

Wijkagent Luuk Rooijakkers en social designer Laila Meliani

bottom of page